Dat kinderen heel gevoelig zijn en meer doorhebben dan je denkt, merk je gauw genoeg. Maar sommige kinderen voelen nóg meer aan. Wat doe je als jouw kind het ineens over opa heeft, terwijl hij hem helemaal niet heeft gekend? 

 

Iedere avond, een uurtje na het slapengaan, is het weer hetzelfde: Je kind komt uit bed om je te vertellen dat er iemand naast zijn of haar bed staat. Hij of zij wil bij jou slapen want dat voelt veiliger. 'S nachts tussen drie en vier uur gebeurt weer hetzelfde en dit elke nacht opnieuw. Hoe zitten zulke situaties toch in elkaar. Wat kun je doen als ouder om dit te begrijpen en te helpen?

 

Allereerst even dit:

Kinderen tot 7 jaar hebben een zeer gevoelige connectie met de energetische wereld en spiritualiteit.

Tussen 3u en 4u 's nachts zijn entiteiten en geesten het meest actief en maken zich dan makkelijker kenbaar.

 

Een aantal veel voorkomende kenmerken bij paranormale kinderen zijn:

• Veel huilen als baby.
• Verrassend wijze uitspraken doen voor hun leeftijd.
• Leven vanuit een eigen wijsheid, innerlijk weten, waardoor ze bestaande waarden en overtuigingen aan hun laars lappen. Ze maken keuzes op basis van hun gevoel en niet met hun verstand.
• Emotionele benadering van de omgeving.
• Gevoeligheid voor stemmingen van anderen, scherp aanvoelen van spanningen, stemmingswisselingen
• Reageren vanuit een sterk rechtvaardigheidsgevoel, moeite met bedrog en onechtheid. Ook het onmiddellijk doorzien van onrecht, onechtheid en bedrog.
• Zeer druk of juist teruggetrokken gedrag, hetgeen wij met onze hokjesgeest vaak etiketteren als ADHD of autisme. Vaak is er echter geen sprake van een aangeboren hersenafwijking maar hebben deze kinderen moeite met 'aarden': In tegenstelling tot bijvoorbeeld een ADHD'er kunnen deze kinderen, als hen echt iets interesseert, zich wel concentreren, leren ze van negatieve ervaringen en zijn ze te corrigeren, mits ze dit als rechtvaardig beschouwen.
• Dyslexie of dyscalculie (moeite met lezen, schrijven, rekenen en vaak ook het leren van vreemde talen).
• Moeite met ons logische, analytische schoolsysteem, waardoor ze ten onrechte als dom bestempeld worden met soms de bijbehorende consequenties van speciaal onderwijs. Door het intuïtieve ervaren maken deze kinderen gedachtesprongen die voor volwassenen niet logisch zijn. Bovendien nemen zij informatie analoog op, hetgeen meer tijd en moeite kost dan in het huidige leertempo is toegestaan. Ze raken in verwarring als ze woorden niet kunnen ervaren als een beeld, geur, smaak, geluid of gevoel, of wanneer ze niet kunnen omschrijven wat ze ervaren. Dit leidt vaak tot het zelf verzinnen van woorden. Zij leren meer van ervaren, herkennen en toepassen van inzichten dan van kennis in het hoofd stampen. Door hun ervaringsgerichtheid zijn deze kinderen meer gericht op het proces dan het doel.
• Moeite met de motoriek, hetgeen meestal het gevolg is van slecht 'geaard' zijn.
• Dromerig, vaak sterk visueel ingesteld.
• Origineel.
• Sterk intuïtief.
• Paranormale ervaringen. Bijvoorbeeld het zien van kleuren om mensen, dieren, planten en dingen heen en het voelen wat die kleuren betekenen. Het van te voren weten wat er gaat gebeuren. (Reïncarnatie)verhalen over: "vroeger, toen ik nog bij die andere pappa en mamma woonde…". Het voelen van kracht of warmte in bijvoorbeeld de handen, die bij oplegging op een zere plek de pijn wegnemen. Het zien van mensen of andere figuren die anderen niet zien en eventuele communicatie hiermee.
• Voedselintoleranties (suiker, melk, gist, theïne, cafeïne).
• Extreme reacties op alcohol, drugs of medicijnen.
• Ziektes zoals astma, huidaandoeningen
• Sterke binding met de natuur.
• Verschil tussen de taal, motorische, intellectuele of sociale ontwikkeling; deze ontwikkelingsgebieden lopen niet altijd gelijk op.
• Vatbaar voor psychische klachten (bijvoorbeeld faalangst, eenzaamheid, heimwee, onzekerheid, depressie, agressie, angst, dissociatie, schizofrenie, paranoïa, fobieën), die ook vaak voortkomen uit het onvermogen zich te aarden: Kinderen die zich onveilig, angstig, niet begrepen voelen aarden niet zo gemakkelijk.

 

Het ontvangen en toelaten van gaves

Het hebben van een gave en het zien van geesten heeft te maken met het energetisch schild van een persoon. Ieder mens heeft een energetisch schild. Bij de één is dit schild dun en bij de ander dik. Als je een dun schild hebt, kun je met verschillende gaves waarnemen.

Hoe dik je schild is, ligt aan de volgende factoren: je wordt meteen vanaf je geboorte geboren met een energetisch schild. Door je vorige levens heen en het vertrouwen of juist wantrouwen in de mensheid en het leven is deze dik of dun. Dik, als je het moeilijk vindt je open te stellen. Dun, als je je durft open te stellen en jezelf probeert te zijn. Gedurende de jaren van dit leven verandert dit schild. Neem als voorbeeld het oplopen van een trauma. Vaak wordt het schild dan dikker: je sluit jezelf af tegen de pijn. Echter bij andere mensen brokkelt het schild/ de muur juist af door trauma: ze worden kwetsbaar en minder weerbaar.

Los van trauma’s, zijn er andere events die ervoor zorgen dat een schild verandert. Positieve dingen, die het schild dunner maken, maar ook negatieve, die het schild dik maken. Denk aan een scheiding van de ouders. Kinderen vinden dit over het algemeen erg moeilijk, worden emotioneel of zelfs instabiel. Vervolgens bereikt dit een punt waardoor ze onbewust besluiten niet meer zoveel verdriet te voelen. Om dit oprecht te voelen, gaat dit verdriet alleen weg door het energetisch schild dikker maken. Dit doen ze al door bijvoorbeeld tegen zichzelf te zeggen dat het ze niet boeit of door afleiding te zoeken wat op den duur mogelijk nare vormen kan aannemen als drank en drugs.

Waarom je vaak hoort dat gaves van kinderen weer uitgaan

Kinderen die geesten zien, zijn meestal bang hiervoor. Van hun ouders begrijpen ze vaak dat dit niet hoort; zij zijn hier zelf ook bang of hebben ze er geen begrip voor. Het heeft veel lef van een kind nodig om oprecht te kijken naar wat voor geest dit is en om zelf te bepalen of ze er iets mee willen, zoals een praatje maken. En het vereist ook geluk. Ze moeten maar net het geluk hebben dat zij een goede entiteit met fijne energie treffen.

De combinatie met eerder genoemde life-events en angst en onbegrip zorgt ervoor dat kinderen hun schild vaak dikker maken. Daar bovenop komt een haast nog belangrijke factor voor het niet meer zien van geesten: wanneer kinderen opgroeien, krijgen zij meer verantwoordelijkheid en kennis. Zij zijn wat meer bezig met de stoffelijke wereld om hun heen omdat dit van hen gevraagd wordt, en laten het gevoelige, de energetische wereld, meer los. Meestal is dit rond een jaar of 6/ 7. Net de leeftijd waarin ze leren rekenen en andere zaakvakken krijgen op school of stukjes alleen mogen reizen naar hun school.

Hoe komt het dat sommige kinderen wél hun gave behouden?

Sommige kinderen treffen begrip en fijne entiteiten waardoor angst niet komt. Daarna ligt het aan de omgeving, interesse en balans tussen de stoffelijke wereld en energetische wereld of dit erin blijft of dat hun aandacht teveel wordt opgeslokt door de wereld om hen heen. Wanneer kinderen een manier vinden waarop dit samengaat, behouden ze hun gave.

Er zijn ook kinderen die wel bang zijn, maar het toch niet voor elkaar krijgen hun energetisch schild dikker te maken. Ze blijven bijvoorbeeld hangen in verdriet en angst. Of ze hebben dan net een andere mindset. Of herinnering aan het met gaves werken vanuit het vorig leven die zij niet kwijt willen. Deze groep kinderen behouden dan ook hun gave.

Wat kun je als ouder doen als je merkt dat je kind spoken voelt en ziet?

De beste tip die ik kan geven is: ga mee met het verhaal van je kind. Of je het nu ook kunt zien of niet: voor je kind is het echt en dat mag je gehoor geven. Komen er geesten uit de muur? Plak er bij wijze van hartjes op om je kind te herinneren dat er alleen maar liefdevolle geesten uit de muur kunnen komen. Of maak er een gewoonte van om samen met je kind een affirmatie voor het naar bed gaan op te noemen. Mag van alles zijn, als de boodschap maar duidelijk is. Voorbeeld: ‘Als ik ga slapen wil ik niet gestoord/ beschermd worden.’ En stuur de geesten op liefdevolle manier weg. Probeer daarnaast zelf wel in de gaten te houden hoe angstig je kind is. Uiteraard moet een kind geen gewoonte maken om niet meer in zijn eigen kamer te slapen en is een beetje angst op zijn plek, maar een geest kan helaas ook erg negatief zijn, is bijvoorbeeld overleden in het huis. Dan is hulp bij een huisreiniging bijvoorbeeld op zijn plek. Blijf gewoon rustig en probeer balans te vinden: een negatieve geest is te verwijderen, maar voorbijgangers komen en gaan. Daar moet je een manier in vinden om om mee te gaan.