Stel je eens voor: je bent leeg van binnen. Je hebt geen contact met je ziel, met de Bron, met je eigen gevoel. Je hart is een doodse, lege vlakte. De leegte is bijna onverdraaglijk. Je durft je niet te verbinden met jezelf, want dan val je in een zwart gat van paniek en gruwel. Je bent een narcist. En dan zie je plotseling een vlam – een opflakkering van liefde, van licht en hoop. Je ziet het in een ander. Die ander, dat ben jij.

 

Levensgeluk

Wanneer je als narcist je zinnen zet op een ander, zie je in die ander iets wat je zelf bent kwijt geraakt. Wellicht eeuwen geleden, of pas een paar decennia. Maar dat wat je kwijt bent, is onmisbaar voor je levensgeluk. Het is de verbinding met je eigen hart, je eigen ziel. Het is het vermogen te voelen en te verbinden. Het is levensvreugde en zelfvertrouwen. Het is de voorwaarde voor levensgeluk.

Ander

Stel je nu eens voor dat je dat licht ziet bij een ander. Iemand die straalt, die lacht, die plezier heeft in het leven. Iemand die wel in verbinding staat met haar ziel. Als narcist wil je die ander hebben. Je kunt dat licht immers zelf niet zijn. Dus begin je de ander te verleiden: met mooie woorden, met cadeaus, of juist met zielige verhalen om empathie te wekken. Ook al heb je zelf geen empathie, instinctief weet je precies wat je moet zeggen en doen om de ander geïnteresseerd te houden en te laten geloven dat je van haar houdt. Je voelt precies aan waar de zwakke plekjes zitten waar je op binnen kunt komen.

Gevangen

Wanneer je de ander eenmaal gevangen hebt, in een relatie, een huwelijk, een ouder-kind relatie, realiseer je je als narcist dat je een probleem hebt. Die ander wil wél zijn vrijheid behouden. Het is een autonoom individu. Sterker nog, je realiseert je beetje bij beetje dat je de ander nooit kan bezitten – dat je de bron van diens vuur, licht, levensvreugde nooit kunt pakken. Dan gaat de leegte weer knagen.

Vasthouden

Dus probeer je die ander vast te houden: door haar te vernederen, in te perken, klein te maken. Dan blijft ze wel. Hoe kleiner die ander zich voelt, des te kleiner de kans dat ze weg gaat. Hoe kleiner zij zich voelt, des groter en schitterender ik me kan voelen. Ik pak op die manier haar licht – sterker nog, ze geeft het zelf weg, en heeft het niet eens door. Hoe fletser ze wordt, des te stralender ik blijf, en des te minder ze het doorheeft.

Vasthouden of vernietigen

Maar als ze dan toch besluit ze je te verlaten, na soms jaren van pijn, komt de woede. Hoe durft ze weg te gaan en mij achter te laten zonder dat licht? Hoe durft ze me in het donker te laten, met mijn lege hart, mijn lege zelf, mijn gat op de plaats waar mijn ziel zou moeten zitten? En  dus wil ik haar vasthouden met alle middelen die ik heb – of vernietigen.

Vullen met de energie van de ander

Mensen met een échte narcistische persoonlijkheidsstoornis belichamen de uiterste consequentie van het hebben van een leeg zelf en van het jezelf willen vullen met de energie van de ander – met desastreuze gevolgen.

Menselijk

We doen het allemaal wel een béétje: de lege plekjes in onszelf willen opvullen met de energie van de ander. Het is niet meer dan menselijk. We projecteren onze weggestopte kwaliteiten op anderen, zetten ze op een voetstuk en proberen onszelf te voeden met hun schittering, hun energie. We proberen onszelf op te vullen met de aandacht, waardering en schouderklopjes van anderen.

Vernietigend

Het wordt pas een probleem als we van binnen zo leeg zijn, zoals bij de narcist het geval is, dat we de ander bij wijze van spreken op willen eten – of vernietigen als ze ons niet willen voeden met zichzelf.

Energiediefstal

Wat kunnen we hiervan leren? Een heleboel. Eén van de dingen die we van de narcist kunnen leren, is dat het je opvullen met de energie, het licht van de ander nooit beklijft.  Hoe je het ook wendt of keert, het blijft energiediefstal en leidt nooit tot échte vreugde. De enige manier waarop we levensgeluk zullen vinden, is onszelf te vullen met het licht van onze eigen ziel, ons ware Zelf, en het op aarde manifesteren van onze eigen kwaliteiten.

Eigen Licht

Het licht van de ander kan ons uiteindelijk niet voeden. Wanneer we onze eigen schaduwstukjes en pijnpunten helen en het licht van onze eigen ziel kunnen manifesteren op aarde, hebben we de lege spiegel van de narcist niet meer nodig – dan kunnen we in alle vreugde zijn. Dan zijn we onze eigen vervulling.